Φέρνοντας στην αυτοκτονία

Η Ρωσία είναι από τις κορυφαίες χώρες του κόσμουτον αριθμό των αυτοκτονιών στον κόσμο. Οι περισσότερες αυτοκτονίες οφείλονται στις δυσμενείς επιπτώσεις των άλλων στο θύμα. Στον Ποινικό Κώδικα του 1960, στο τμήμα "Φέρνοντας σε αυτοκτονία" (άρθρο 107), ένα πρόσωπο θεωρήθηκε ένοχο μόνο αν ο ζημιωθείς ήταν οικονομικά εξαρτώμενος από αυτόν. Το 1996 το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε. Οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο μπορεί να γίνει ο ζημιωθείς. Το σημερινό άρθρο, "Φέρνοντας στην αυτοκτονία", μπορεί να χρησιμεύσει ως λόγος για να κατηγορηθεί οποιοσδήποτε ξένος που έχει επηρεάσει κάπως την αυτοκτονία. Για τη διάδοση δυσφημιστικών κατασκευών ή απειλών κατά του θύματος, ο ύποπτος μπορεί να διωχθεί.

Ας δούμε την αντικειμενική πλευρά του άρθρου "Φέρνοντας στην αυτοκτονία". Η υπόθεση ξεκινά στην περίπτωση:

1. Κακή συμπεριφορά του κατηγορουμένου, δηλαδή κακομεταχείριση, απειλές, ταπείνωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

2. Αν, με τις πράξεις του, ο κατηγορούμενος έφερε το θύμα σε αδιέξοδο, στο οποίο ο τελευταίος αισθάνθηκε απελπισία.

3. Εάν το θύμα προκλήθηκε σε αυτοκτονία και οι λόγοι γι 'αυτό οφείλονται στη συμπεριφορά του υπόπτου.

Το άρθρο "Φέρνοντας στην αυτοκτονία" παρέχει έναν σαφή κατάλογο τιμωρούμενων πράξεων που συμβάλλουν στην αυτοκτονία:

- απειλές κατά του θύματος ·
- τραχύ χειρισμό.
- σταθερή ταπείνωση.

Σύμφωνα με το άρθρο "Η αυτοκτονία" δεν είναικαμία άλλη ενέργεια δεν πέφτει. Για παράδειγμα, δεν περιλαμβάνει τη συνεχή παρενόχληση μιας φίλης ή την καθυστερημένη καταβολή των μισθών. Δεν υπάρχουν εξηγήσεις σχετικά με τον χαρακτηρισμό των απειλών. Ως εκ τούτου, ο ερευνητής μπορεί να προβεί στις ακόλουθες ενέργειες για αυτούς: τη βία, την παράνομη έξωση, τη διάδοση πληροφοριών οικείου είδους. Αλλά η απόλυση από την εργασία, η οποία συνεπάγεται αυτοκτονία, δεν μπορεί να αποδοθεί στο άρθρο 110.

Η κατάχρηση είναι αρκετά αποτιμητικήμια έννοια που χρησιμοποιείται σε άλλα άρθρα του νόμου. Διάφορες σκληρές σωματικές πράξεις μπορούν να αποδοθούν σε αυτόν: ξυλοδαρμούς, βιασμοί, περιορισμός σε κίνηση. Βασικά, συνεπάγεται τη συνεχή, τακτική συμπεριφορά των κατηγορουμένων. Οι επανειλημμένες προσβολές και ψευδαισθήσεις ονομάζονται στον Ποινικό Κώδικα με τον όρο "συστηματική εξαθλίωση της αξιοπρέπειας". Η αυτοκτονία μπορεί να προκληθεί τόσο από άμεσες δράσεις όσο και από αδράνεια. Για παράδειγμα, άρνηση των τροφίμων. Η υποκειμενική πλευρά του θέματος είναι αμφισβητήσιμη: ορισμένοι ερευνητές μπορούν να επιτρέψουν την αμέλεια σε αυτήν την περίπτωση, άλλοι - έμμεση πρόθεση, και ακόμα άλλοι - άμεση πρόθεση.

Существует общее правило о том, что подталкивание ο καθένας που αυτοκτονεί διεξάγεται είτε εξ αμελείας είτε με έμμεση πρόθεση. Αλλά δεν αποκλείεται η άμεση πρόθεση: ένα άτομο οδηγεί το θύμα σε αυτοκτονία, δηλαδή συνεπάγεται τη δυνατότητα περαιτέρω αυτοκτονίας. Μέσω απειλών και κακομεταχείρισης, φέρνει το θύμα σε αυτές τις σκέψεις. Για παράδειγμα, ένα θύμα που είναι συνεχώς υπό πίεση λέει ότι θα πάρει τη ζωή του εάν δεν σταματήσει. Γνωρίζοντας αυτό, ο κατηγορούμενος εξακολουθεί να απειλεί το θύμα, επιθυμώντας το θάνατό του. Με άμεση πρόθεση, οι ενέργειες του κατηγορούμενου μπορούν να θεωρηθούν ως δολοφονία. Αλλά στην πράξη αυτό είναι δύσκολο να αποδειχθεί, αφού το θύμα που είναι στο σωστό μυαλό του διαπράττει τη συνειδητή δολοφονία του. Το κείμενο του άρθρου 110 «Η αυτοκτονία» μπορείτε να βρείτε λεπτομερέστερα στον Ποινικό Κώδικα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.