Menselijke activiteiten zijn complex enveelzijdig en vormt de basis van zijn bestaan. De vervulling van de meeste soorten arbeidsactiviteiten vereist de betrokkenheid bij het arbeidsproces van de inspanningen van niet individuele werknemers, maar arbeidscollectieven. Het proces van doelbewuste collectieve arbeid moet worden georganiseerd. Het management als een speciaal type activiteit van managementpersoneel is dus belast met de functie van het verenigen, coördineren, coördineren van de acties van individuele werknemers, groepen, collectieven, afdelingen van de onderneming om effectieve en productieve prestatie-indicatoren te bereiken.
Management als een soort managementactiviteitis een integraal onderdeel van een effectief economisch systeem, ontworpen om de rationele verdeling van bedrijfsmiddelen en de doelgerichte organisatie van gezamenlijke arbeidsinspanningen van werknemers te bevorderen. Management als een soort activiteit is een soort arbeidsproces en wordt gekenmerkt door de volgende elementen:
-het onderwerp van de arbeid (informatie);
- arbeidsmiddelen;
- arbeid (management als een type managementactiviteit behoort tot de categorie van mentale arbeid en wordt uitgevoerd in de vorm van neuropsychische inspanningen);
- het resultaat van arbeid (beslissingsmanagement).
Management als een soort activiteit gaat daarvan uitbij het organiseren van gezamenlijke werkzaamheden tussen de besturende en bestuurde subsystemen ontstaan onvermijdelijk verschillende besturingsrelaties. Ze kunnen worden ingedeeld op basis van verschillende criteria. Dus, op basis van hun inhoud, kunnen managementrelaties worden onderverdeeld in economische (ontstaan bij het oplossen van economische vraagstukken), sociale (personeelskwesties), organisatorische (organisatorische kwesties), informatie, advisering. Binnen het managementsysteem zijn de bovenste niveaus van de organisatie verbonden met de lagere door een continue Als gevolg hiervan kunnen relaties van ondergeschiktheid en coördinatie ontstaan tussen vertegenwoordigers van verschillende managementniveaus. Ondergeschikte relaties worden bepaald door het recht dat inherent is aan de leider om bevelen en bevelen te geven in overeenstemming met de officiële plichten van de ondergeschikte en de uitvoering ervan te eisen. De ondergeschikte van zijn kant is verplicht de hem opgedragen taak gewetensvol uit te voeren volgens de door het hoofd gestelde termijnen en de regels van de dienstdiscipline.
Management dus als een soort activiteitveronderstelt het ontstaan en reguleren van ondergeschikte relaties tussen structurele afdelingen van het managementsysteem, alsook tussen managers en ondergeschikten van verschillende niveaus. Coördinatierelaties in een organisatie kunnen zowel horizontaal als verticaal plaatsvinden. Coördinatierelaties tussen structurele eenheden die elkaar niet gehoorzamen, worden horizontale coördinatierelaties genoemd. Verticale coördinatierelaties worden gevormd tussen divisies van verschillende niveaus van de managementhiërarchie Deze coördinatierelaties worden door de bedrijfsleiding geformaliseerd in de bepalingen over structurele divisies en functietaken van medewerkers. Ze weerspiegelen de functies, rechten en plichten met betrekking tot andere structurele afdelingen en werknemers. Management als een soort activiteit is dus ontworpen om de volgende taken op te lossen:
-formulering van specifieke doelen (strategisch en actueel) gericht op het verzekeren van het voortbestaan van de onderneming, haar ontwikkeling en groei;
-ontwikkeling van manieren (strategieën) om te bereikendoelen stellen; effectieve organisatie van productie- en verkoopactiviteiten van de onderneming op basis van de studie van de toestand van de markt en de vraag van consumenten;
- continu zoeken naar nieuwe afzetmarkten en het vormen van effectieve distributiekanalen voor producten;
-implementatie van controle over de activiteiten van de onderneming en het uitvoeren van de toegewezen taken.
Management als een soort activiteit wordt steeds meerwordt actief gebruikt in moderne ondernemingen, omdat het het economische rendement van de productie aanzienlijk verhoogt en als gevolg daarvan de winst die als gevolg van de activiteit wordt behaald, verhoogt.
