Ilya Efimovich Repin - rosyjskiportrecista, mistrz scen codziennych i historycznych. Obrazy Repin z imionami pozwalają zrozumieć portrety ludzi, których stworzył. Rzeczywiście, niektórzy bohaterowie obrazów są znani, a nazwiska, status społeczny innych pozwala poznać nazwę obrazu.
Artysta poszedł do tego monumentalnego dziełakilka lat. Pewnego razu, będąc nad brzegiem Newy, widział, jak wozidła ciągną barkę. Niedaleko tego miejsca panowie spacerowali w wakacyjnych sukienkach. Kontrast był tak wielki, że malarz postanowił przekazać swoje wrażenia z tego, co zobaczył na płótnie.
Na początku chciał zbudować fabułę, dla kontrastu -bogaci dżentelmeni i wozidła ciągną nieznośny ciężar. Mistrz wykonał wiele szkiców. W ostatecznej wersji Ilya Efimowicz zdecydowała się schwytać Wołgę, wzdłuż której ciężko pracują zmęczone barki.
Ciągną za paski przymocowane do barki.Statek nie mógł przejść obok płycizny, więc ludzie ciągnęli go w ten sposób. Można zauważyć, że za taką pracę otrzymują bardzo mało, ponieważ ubrania wozideł barek od dawna zmieniły się w szmaty. Twarze ludzi są czarne od opalania i ciężkiej pracy.
Smutek z kontemplacji bezradnego życia psów barki jest nieco rozproszony przez tęczowe kolory, które przedstawiają niebo i morze.
Ale nie wszystkie obrazy Repin z imionami są tak smutne, ilustracje do opowieści „Sadko” są bardziej optymistyczne.
W 1871 r. Artysta napisał szkic bajki„Sadko”, nazywając to „Kobieta z Sztyletem”. Przedstawia dumne orientalne piękno w półprofilu. Dziewczyna ma narodowy kapelusz i ubranie. Długie ciemne włosy spływają po ramionach. Dziewczyna trzyma pochwę, jest spięta i skupiona - przy najmniejszym niebezpieczeństwie wyjmie sztylet i użyje go jako broni obronnej.
W latach 1875–1876 pojawiają się inne obrazyPrzypnij z nazwami na ten temat. W 1875 r. Tworzy szkic na płótnie „Sadko”. Ale twarze dziewcząt mieszkających w podwodnym królestwie są ledwo widoczne. Ale na gotowym zdjęciu widać nawet najmniejsze rysy morskich piękności. Podwodny car chciał poślubić Sadko na jednej z nich, a kilkaset młodych uroczych kobiet pojawiło się przed nim.
Artystce udało się przekazać nawet odbicia wody,rzetelnie przedstawiają pęcherzyki powietrza. Rozważając to dzieło, widz może wydawać się, że wraz z głównym bohaterem znajduje się w podwodnym świecie.
Twórczość wielkiego rosyjskiego malarza można zobaczyć w Galerii Trietiakowskiej, w innych muzeach kraju i świata. Aby nie posunąć się tak daleko, możesz zobaczyć zdjęcia z oryginalnych obrazów.
Repin realistycznie przedstawił to, co zobaczył.Na jego płótnach na zawsze pozostały wizerunki nie tylko szlachetnych dżentelmenów, ale także ludzi, którzy prawie nic nie mają. Obrazy Repin z imionami pomagają dowiedzieć się, kim byli ci dziewiętnastowieczni mieszkańcy.
Żebrak dziewczyna najwyraźniej mieszkała w pobliżu rzeki ibył rybakiem. Z historii pisania tego arcydzieła staje się jasne, że dziecko mieszkało we francuskim mieście Veul. Dziewczyna pozowała dla artystów i tym samym zarabiała na chleb. Według Ilyi Efimovich nie było łatwo ją narysować, ponieważ dziewczyna skrzywiła się i ciągle wirowała. Ale w ciągu godziny mistrz był w stanie złapać jej myśli, uczucia, stan wewnętrzny.
Natura na płótnie jest przedstawiana jak nieożywionamaluje, całą uwagę przyciąga dziecko: rzęsy opalone słońcem, brwi, włosy, zwietrzałe ręce. Repin udało się przekazać nawet najmniejsze szczegóły żebrakowi dziewczyny.
Wielu artystów, historyków sztuki twierdzi, że po namalowaniu tego obrazu Repin najpierw był największym malarzem portretowym.
Jednak artysta nadal pracuje w różnychgatunki. W tym samym roku pojawiły się inne znane obrazy Repina z imionami, takie jak „Portret Elżbiety Mamontowej”, „Portret Iwana Siergiejewicza Turgieniewa”, „Ukraińca przy płocie z wikliny”, a także małe płótno „Droga przez wąskie przejście” i inne obrazy.
Na obrazie „Droga przez wąskie przejście” autor przedstawił wąską ścieżkę, a po obu jej stronach malowniczą naturę wzgórz – jasne kwiaty na tle zielonej trawy.
Mieszkając we Francji doświadczyłem przypływu kreatywnościinspiracja Ilya Repin. Obrazy o tytułach, które tu napisał, to nie tylko „Żebrak” i „Sadko w podwodnym królestwie”, ale także „Droga na Montmartre w Paryżu”, „Paryska kawiarnia” i inne.
W „kawiarni paryskiej” (1875 g.) widzimy bogato i stylowo ubranych ludzi. Jeśli spojrzysz równolegle na obraz żebraczki, kontrast będzie znaczący. W kawiarni panie i panowie pysznie jedzą, piją, odpoczywają.
Na pierwszym planie zadbana kobieta wczarna sukienka. Widać, że jest bardzo pewna siebie, bo wie o swojej atrakcyjności. Przy sąsiednim stoliku siedzi mężczyzna, tak wpatruje się w piękno, że nie słucha próśb córki. Być może tylko ta dziewczyna siedząca obok niani z czerwoną wstążką we włosach i młody mężczyzna czytający gazetę mają prawdziwe, żywe twarze. Wszystkie inne są jak figury woskowe, które nie mają prawdziwych ludzkich uczuć.
Ale wiele emocji widać na płótnie stworzonym przez malarza w latach 1884-1888. Mówiąc o tym, jakie są obrazy artysty Repina z nazwiskami znanymi wszystkim, nie sposób nie pamiętać tego.
Początkowo artysta chciał przekazać rodzinie moment powrotu uczennicy ze szkoły. Ta wersja, napisana w 1883 r., również się zachowała, płótno jest małe.
W 1884 artysta napisał główną wersjęobrazy. Przedstawia wygnańca, który wrócił do rodziny. Starsza kobieta na pierwszym planie wstała z krzesła, by spotkać się z synem. Chłopiec siedzący przy stole był zachwycony przybyciem ojca. Dziewczyna wygląda na nieufną, ponieważ nie rozpoznała w tym mężczyźnie swojego taty. Być może była jeszcze bardzo młoda, gdy jej ojciec został zesłany na Syberię, więc zapomniała o jego rysach. Kobieta przy fortepianie, najwyraźniej żona przybysza, patrzy na niego ze zdziwieniem i radością.
Obraz wypełniony jest powietrzem i światłem, co podkreśla jego pozytywną treść. Podobnie jak inne płótna wielkiego Repina, bardzo realistycznie i zgodnie z prawdą przekazuje wszystko, co się dzieje.
