Kto z nas nie pamięta Deniski Korablev,słynny bohater zabawnych historii? Ta wspaniała książka została napisana przez Wiktora Juzefowicza Dragunskiego. „Bajki Deniskina” są łatwo odbierane przez ucho, dzięki czemu można je czytać dzieciom od czwartego roku życia. Młodsze dzieci w wieku szkolnym z radością rozpoznają się w książce: w końcu nie zawsze też chcą odrabiać lekcje, czytać książki czy dodatkowo uczyć się w czasie wakacji, kiedy na dworze jest gorąco, a wszyscy ich znajomi bawią się w dziedziniec.
Podsumowanie książki Viktora Dragunsky'ego„Deniskin's Tales” pomoże ci w sytuacji, gdy musisz od razu odświeżyć pamięć nazwisk głównych bohaterów. Chcesz wiedzieć, o czym jest ta książka? Poniżej znajduje się powtórzenie pracy „Historie Deniskina”. Podsumowanie tekstu pozwoli Ci zapamiętać główne punkty historii, bohaterów głównych bohaterów, prawdziwe motywy ich działań.
Ta historia zaczyna się od tego, że chłopiecDeniska czeka na swoją matkę na podwórku. Prawdopodobnie została do późna w instytucie lub w sklepie i nawet nie podejrzewa, że jej syn już za nią tęsknił. Autorka bardzo subtelnie podkreśla, że dziecko jest zmęczone i głodne. Najwyraźniej nie ma kluczy do mieszkania, bo już zaczyna się ściemniać, w oknach zapalają się światła, a Deniska się nie rusza. Stojąc na podwórku, czuje, że zaczyna marznąć. Podczas gdy on obserwuje, co się wokół niego dzieje, podbiega do niego jego przyjaciel Niedźwiedź Słoni. Widząc przyjaciela, Deniska raduje się i przez chwilę zapomina o swoim smutku.
Miś chwali swoją zabawkową wywrotkę, chcewymienia go i oferuje Denisowi różne przedmioty i zabawki. Deniska odpowiada, że wywrotka to prezent od taty, więc nie może jej dać Mishce ani nawet wymienić. Następnie Mishka wykorzystuje ostatnią okazję, aby zdobyć zabawkową wywrotkę - oferuje Denisowi żywego świetlika, który świeci w ciemności. Deniska jest zafascynowana świetlikiem, jego wspaniałym blaskiem, który rozprzestrzenia się z prostego pudełka zapałek. Daje Miszce wywrotkę, mówiąc: „Weź moją wywrotkę na dobre i daj mi tę gwiazdkę”. Niedźwiedź wraca do domu zadowolony, a Denis nie jest już tak smutny, gdy czeka na matkę, ponieważ czuł, że obok niego jest żywa istota. Wkrótce mama wraca i razem z Deniską idą do domu na obiad. Mama jest szczerze zaskoczona, jak jej syn mógłby zamienić dobrą zabawkę na „jakiegoś świetlika”
To tylko jedna z historii, które przedstawiają„Historie Deniskina”. Z podsumowania wynika, że głównym tematem jest samotność i opuszczenie. Chłopiec chce wracać do domu, jest zmęczony i głodny, ale jego matka gdzieś zostaje, przez co Deniska przedłuża poczucie wewnętrznego cierpienia. Pojawienie się świetlika rozgrzewa duszę dziecka i nie jest mu tak trudno czekać na pojawienie się matki.
Zabawna historia, w której Deniskaodmawia jedzenia semoliny na śniadanie. Jednak mama pozostaje nieugięta i mówi mu, żeby zjadł wszystko do końca. W ramach „nagrody” obiecuje synowi, że zaraz po śniadaniu zabierze go na Kreml. Deniska jest bardzo zainspirowany tą perspektywą, ale nawet to nie może pomóc przezwyciężyć jego niechęci do semoliny. Po kolejnej próbie włożenia do ust łyżki owsianki, Deniska próbuje ją posolić i pieprzyć, ale z tych działań nie poprawia się, a jedynie pogarsza się, uzyskując całkowicie nieznośny smak. W końcu Deniska podchodzi do okna i wylewa owsiankę na ulicę. Zadowolony stawia pusty talerz na stole. Nagle otwierają się frontowe drzwi i do mieszkania wchodzi mężczyzna umazany kaszą manną od stóp do głów. Mama patrzy na niego zmieszana, a Deniska zdaje sobie sprawę, że nie wejdzie już na Kreml. Mężczyzna z oburzeniem mówi, że będzie fotografowany, więc włożył swój najlepszy garnitur i nagle gorąca owsianka wylała się z okna na niego.
To druga historia z opowieściami Deniskina. Z podsumowania wynika, że prędzej czy później wszystko, co jest ukryte, zostaje ujawnione i powoduje duże problemy.
Kiedyś Deniska, Mishka i sąsiadka Alyonkachodził blisko domu. A na ich podwórku był remont. Chłopaki słyszeli i widzieli, jak malarze wychodzą na lunch. Kiedy malarze wyszli na obiad, okazało się, że zostawili beczki z farbą na podwórku. Chłopaki zaczęli malować wszystko, co było pod ręką: ławkę, płot, drzwi wejściowe. Było dla nich bardzo interesujące obserwowanie, jak sama farba wychodzi z węża i szybko zabarwia wszystko dookoła. Alyonce udało się nawet pomalować nogi, by wyglądały jak prawdziwy Indianin.
To trzecia historia z opowieściami Deniskina. Podsumowanie pokazuje, że Deniska, Mishka i Alyonka to zabawni faceci, chociaż dostali dużo za ten incydent z farbą.
Lubisz chorować? Nie?Ale Deniska, Mishka i Alyonka kochają. W tej historii dzielą się z czytelnikami korzyściami płynącymi z różnych rodzajów chorób, od zwykłego przeziębienia po ospę wietrzną i ból gardła. Co więcej, za najbardziej „interesującą” chorobę przyjaciele uważają ospę wietrzną, ponieważ w momencie zaostrzenia choroby mieli okazję być jak lamparty. Chłopaki myślą również: „Najważniejsze jest to, że choroba jest straszniejsza, wtedy kupią to, co chcesz”.
W pełni zilustrował główną ideę opowieściPodsumowanie. V. Dragunsky (Deniskin's Stories) podkreśla, że uwaga na chore dziecko jest zawsze większa, ale bardzo ważne jest, aby pozostać zdrowym.
Kiedyś Deniska i Mishka spóźnili się do szkoły.Po drodze postanowili wymyślić godną wymówkę, aby nie było źle ze strony wychowawczyni Raisy Iwanowna. Okazało się, że wymyślenie wiarygodnej wersji nie jest takie proste. Deniska zaproponowała, że powie, że rzekomo uratowali małe dziecko przed ogniem, a Mishka chciał opowiedzieć o tym, jak dziecko spadło przez lód, a jego przyjaciele wyciągnęli go stamtąd. Zanim zdążyli argumentować, że było lepiej, przyszli do szkoły. Każdy z nich przedstawił własną wersję, w której dla wszystkich było jasne, że oszukują. Nauczyciel nie uwierzył im i wystawił obie oceny niedostateczne.
Główny punkt tej historii jest podkreślony przez jejPodsumowanie. V. Dragunsky („Opowieści Deniskina”) uczy, że nie należy oszukiwać dorosłych. Lepiej zawsze mówić prawdę, cokolwiek by to nie było.
Zabawna historia, w której Deniska i Mishkazabrać na poranek w szkole. Zgłaszają się na ochotnika do zaśpiewania w duecie, mówią wszystkim, że sobie z tym poradzą. Dopiero na spektaklu nagle pojawia się nieporozumienie: Mishka z jakiegoś powodu śpiewa tę samą zwrotkę, a Deniska, ze względu na zaistniałą sytuację, musi śpiewać razem z nim. Na widowni słychać śmiech, wydaje się, że ich debiut nie był sukcesem. Kluczowy punkt: musisz lepiej przygotować się na ważne wydarzenia.
W tej historii Deniska stara się jak najlepiejwymyślić sposób, który pozwoliłby mamie być mniej zmęczoną pracami domowymi. Kiedyś skarżyła się, że ledwo zdążyła zmyć naczynia w domu i żartobliwie oświadczyła, że jeśli nic się nie zmieni, odmówi karmienia syna i męża. Deniska zaczął myśleć i wpadł na wspaniały pomysł, aby jeść naprzemiennie, a nie wszyscy razem. W efekcie okazało się, że naczynia zajęłyby trzy razy mniej, dlatego mamie byłoby łatwiej. Tata wymyślił inny sposób: zobowiązać się do codziennego zmywania naczyń ze swoim synem. Główną ideą tej historii jest to, że musisz pomóc swojej rodzinie.
Deniska i jego przyjaciele to zwykli uczniowie.Nudzą się na zajęciach, wymyślają nowe sposoby wykorzystania znanych im rzeczy, nie zawsze chcą odrobić lekcje. Faceci, którzy są zaznajomieni z pracą, zauważyli, że czytanie tych zabawnych historii miało na nich pozytywny wpływ i wywoływało przyjemne uczucia. Nawet po latach, gdy dzieci dorosły, historie Wiktora Dragunskiego nadal są przez nie kochane i pozostaną w pamięci na całe życie.
Podsumowanie książki „Historie Deniskina" pozwala zanurzyć się w świat dzieciństwa, poczuć się jak beztroski uczeń, psotne dziecko, które ze wszystkim sobie poradzi i zawsze ma w głowie fontannę świeżych pomysłów.
